Zilvermeeuw

De zilvermeeuw (Larus argentatus) is een grote zeevogel die vaak voorkomt langs kusten en in stedelijke gebieden. Deze meeuwsoort heeft een opvallend uiterlijk met een witte lichaamskleur, grijze vleugels en een gele snavel met een rode stip op de onderkant. De zilvermeeuw heeft een typische, krachtige vlucht en een luidruchtig gekrijs.

Wat betreft gedrag is de zilvermeeuw een opportunistische eter; hij is niet kieskeurig en zal alles eten van vis tot afval dat door mensen wordt achtergelaten. Dit maakt hem in steden soms een lastige vogel, omdat hij vaak zich voedt met etensresten en soms zelfs voedsel steelt uit de handen van mensen. Het dieet varieert echter ook met seizoen en locatie, van vis en schelpdieren tot kleine zoogdieren.

Zilvermeeuwen zijn monogaam en broeden vaak in kolonies op rotsachtige kliffen of daken van gebouwen. Ze leggen meestal drie eieren, die beiden ouders samen uitbroeden. De jongen blijven meestal afhankelijk van hun ouders voor voedsel tot ze hun eerste vlucht maken, vaak pas na ongeveer zes weken.

Deze meeuwen kunnen oud worden, sommige zelfs meer dan 20 jaar. Het is een relatief algemene soort in Europa en Noord-Amerika, waar ze vaak te zien zijn langs kusten, maar ook in binnensteden waar ze hun voordeel doen met de menselijke aanwezigheid. Zilvermeeuwen kunnen zich goed aanpassen aan verschillende omgevingen, wat hen een van de meest succesvolle meeuwensoorten maakt.