Postduif

De postduif, ook wel de homing pigeon genoemd, staat bekend om zijn indrukwekkende vermogen om naar huis te vliegen, zelfs over lange afstanden en via onbekende routes. Dit bijzondere vermogen om terug te keren naar een specifiek punt wordt meestal toegeschreven aan hun uitstekende oriëntatievermogen. Het is niet helemaal duidelijk hoe ze zich oriënteren, maar men denkt dat ze gebruikmaken van visuele aanwijzingen, het magnetisch veld van de aarde en mogelijk geur om hun weg te vinden.

Postduiven zijn van nature in het wild te vinden in de Middellandse Zee en Zuid-Azië, maar ze zijn al eeuwenlang gekweekt en getraind door mensen voor verschillende doeleinden, zoals berichten overbrengen, vooral voor militaire en communicatie doeleinden in de 19e en begin 20e eeuw. In oorlogstijd, zoals tijdens de twee wereldoorlogen, waren postduiven van onschatbare waarde voor het overbrengen van berichten over vijandelijke linies of door gebieden waar andere vormen van communicatie niet mogelijk waren.

Ze zijn ook populair als sportduiven, waarbij ze trainen voor snelheids- en uithoudingsvermogenwedstrijden, en in sommige gevallen worden ze zelfs gehouden als huisdier of voor tentoonstellingen.

Postduiven hebben een bijzonder sterk geheugen voor plaatsen, wat hen in staat stelt om terug te keren naar hun oorspronkelijke woning, zelfs na lange tijd en over grote afstanden. Dit maakt ze ideaal voor hun oorspronkelijke functie als boodschapper. Hun levensverwachting varieert, maar in gevangenschap kunnen ze gemiddeld tussen de 10 en 15 jaar oud worden.

Qua uiterlijk hebben postduiven een breed scala aan kleuren en patronen, maar de meeste zijn grijs met een groene of paarse glans op de nek. Hun ogen zijn vaak rood of oranje, en ze hebben een relatief stevig lichaam en stevige vleugels, wat hen geschikt maakt voor lange vluchten.