Javaanse Gibbon

De Javaanse gibbon (Hylobates moloch) is een soort mensaap die voorkomt in de bossen van Java, Indonesië. Deze gibbon is relatief klein, met een lichaam dat slechts ongeveer 45 cm lang is, maar een staartloze lichaamsbouw. Ze hebben een lange, dichte vacht die meestal zwart is, met uitzondering van de oudere dieren die een lichtere kleur kunnen hebben, zoals goudbruin of lichtbruin.

Javaanse gibbons zijn bekend om hun acrobatische vaardigheden. Ze bewegen zich voornamelijk door de bomen, waarbij ze zich met hun lange armen van tak naar tak slingeren. Dit slingeren, ook wel brachiatie genoemd, stelt ze in staat om grote afstanden te overbruggen, en hun armen zijn in verhouding langer dan de rest van hun lichaam om dit te vergemakkelijken.

Wat hun dieet betreft, zijn Javaanse gibbons voornamelijk herbivoren, met een voorkeur voor fruit, maar ze eten ook bladeren, bloemen en insecten. Hun voedsel wordt meestal gevonden in de bomen van hun bosrijke omgeving.

Ze zijn ook bekend om hun sociale structuur en het gebruik van zang. Javaanse gibbons communiceren met elkaar door middel van krachtige zang, die vaak dient om hun territorium af te bakenen. Ze zingen meestal in paren, waarbij de man en vrouw samen een duet zingen, waarbij hun melodieën vaak het ochtendgloren markeren.

Het voortplantingsgedrag is monogaam: Javaanse gibbons vormen langdurige paren die samen voor hun jongen zorgen. Ze geven hun jongen veel zorg en betrokkenheid, en het duurt lang voordat de jonge gibbons volledig zelfstandig zijn, vaak tot ze ongeveer 2 jaar oud zijn.

Helaas is de Javaanse gibbon een bedreigde soort. Dit komt door habitatverlies door ontbossing, illegale jacht en de handel in wilde dieren. Hoewel er inspanningen worden geleverd om de soort te beschermen, blijft hun voortbestaan in het wild onzeker.